Data urodzenia: 28 czerwca 1954
Kraj pochodzenia: Belgia
Arcydzieło: Syberia (2002)
Warto: Testament odkrywcy (1999), Syberia II (2004)
Można: Paradise (2006)
Benoît Sokal jest belgijskim projektantem gier komputerowych, kładącym nacisk na ich stronę artystyczną.
Początkowo był rysownikiem, natomiast karierę rozpoczął w studiu Microids jako jeden z głównych twórców (wraz z Emmanuelem Dexetem i Erikiem Bruillatem) gry przygodowej Testament odkrywcy (Amerzone: The Explorer’s Legacy), której bohaterem był dziennikarz otrzymujący zadanie zdjęcia klątwy nękającej odległą, mityczną krainę. Ta przygodówka została zorganizowana na wzór Mysta – gracz przemieszczał się skokowo, mogąc obracać kamerę o 360 stopni. Testament odkrywcy uzyskał przyzwoite oceny ze względu na ścieżkę dźwiękową i dobrej jakości przerywniki filmowe, aczkolwiek tematem narzekań była strona techniczna.
Pierwszym wielkim dziełem Sokala okazała się Syberia, malownicza opowieść osadzona w klimacie steampunkowym. Jej bohaterką jest amerykańska prawniczka Kate Walker, która ma sfinalizować transakcję związaną ze sprzedażą fabryki cukierniczej na pograniczu Francji i Szwajcarii. Okazuje się, że jej właścicielka Anna Voralberg nie żyje, toteż Kate musi odnaleźć jej spadkobiercę Hansa. Sokal dopracował grę w najdrobniejszych detalach, na potrzeby gry tworząc pamiętnik odtwarzający smutnę historię rodu Voralbergów. Choć w Syberii pełno wymyślnych maszyn i robotów przywodzących na myśli steampunk, to w jej opowiadaniu jest coś onirycznego, wciągającego: klimat. Sokal odnowił gatunek, który zdawał się na przełomie wieków podupadać.
Sukces Syberii zachęcił Sokala do publikacji jej sequela, w którym Kate odnajduje Hansa i pomaga mu w poszukiwaniu rzekomo ukrytych na Syberii mamutów. Najwyższej klasy oprawa audiowizualna nie zatarła jednak wśród graczy wrażenia, że to już nie to samo, co w pierwowzorze. Syberia II była fabularnie niezbyt spójna, na domiar złego bardziej smętna, bo koncentrująca się na schorowanym Voralbergu. Wena całkiem już opuściła Sokala, gdy zrealizował on nieprzemyślaną produkcję Paradise o Szwajcarce, która odwiedza swojego ojca będącego afrykańskim dyktatorem. Nieudolnie napisana gra, bez pomysłu i serca, została poddana powszechnej krytyce. Sokal napisał jeszcze scenariusz do dzieła Victora Druilleta L’île Noyée (Sinking Island), ma też w planie kontynuację wątków z obu Syberii.
BIBLIOGRAFIA
- Amerzone, [w:] IGN [online]. http://uk.ign.com/articles/1999/12/02/amerzone [dostęp: 1 stycznia 2013]
- Mueller, Greg: Paradise Review, [w;] GameSpot [online]. http://www.gamespot.com/paradise/reviews/paradise-review-6151508/ [dostęp 1 stycznia 2012]
- Osborne, Scott: Syberia Review, [w;] GameSpot [online]. http://www.gamespot.com/syberia/reviews/syberia-review-2879350/ [dostęp 1 stycznia 2012]
- Osborne, Scott: Syberia II Review, [w;] GameSpot [online]. http://www.gamespot.com/syberia-ii/reviews/syberia-ii-review-6091820/ [dostęp 1 stycznia 2012]
- Traczyk, Marcin: Syberia, [w;] „CD-Action” 2010, nr specjalny, s. 98.
- Wójtowicz, Bolesław: Amerzone: Testament Odkrywcy – recenzja gry, [w:] Gry-Online [online]. http://www.gry-online.pl/S020.asp?ID=346 [dostęp: 1 stycznia 2013]
- Wójtowicz, Bolesław: Syberia II – recenzja gry, [w:] Gry-Online [online]. http://www.gry-online.pl/S020.asp?ID=1847 [dostęp: 1 stycznia 2013]
— © Filip Jankowski